Ліст у мінулае. Прывітанне, дарагі наш дзядуля Юльян Рыгоравіч Сцельмашок!

Не абышла гэтая страшэнная навала і нас. З расказаў родных мы ведаем, што ты, як і многія іншыя мужчыны в. Станкаўцы, пайшоў на фронт, а дома засталіся маленькая дачка Аля і цяжарная жонка. Ты вельмі хацеў сына. І сын нарадзіўся, але ўжо пасля тваёй смерці. Твая маладая жонка Яніна ў 22 гады атрымала “пахаронку”, у якой было напісана: “Ваш муж чырвонаармеец Сцельмашок Юльян Рыгоравіч у баі за Сацыялістычную Радзіму, верны ваеннай прысязе, праявіўшы геройства і мужнасць, загінуў 18 сакавіка 1945 года і пахаронены з воінскімі ўшанаваннямі ў Польшы ў вёсцы Рагалева”. Гэтая “пахаронка” па сённяшні дзень для нас, тваіх дзяцей, унукаў і праўнукаў, самы дарагі напамін пра цябе. А яшчэ фотаздымак, у які мы часта ўглядаемся, і тады вельмі хочацца расказаць табе пра нашу вялікую і дружную сям’ю.

Вельмі цяжка было тваёй жонцы з двума малымі дзецьмі пасля вайны, але яна не скарылася, працавала на ферме даяркай, за добрасумленную працу ўзнагароджана ордэнам Леніна, ёй было прысвоена ганаровае званне “Ударнік камуністычнай працы”. Пра яе нават напісана ў кнізе “Па­мяць”. Яніна Пятроўна змагла пабудаваць новы дом у той жа вёсцы Станкаўцы. Гэты дом мы і лічым сваім сямейным гняздом. На ўсе святы тут збіраемся, менавіта ў гэтым доме мы ўпершыню пра цябе і пачулі ад тваіх дзяцей, нашай бабулі Алі і дзядулі Віктара.